• Anasayfa

Laboratuvar çalışmaları, tam bir geçmişe ve fiziksel muayeneye dayalı olarak yapılır. Bir çocukta yetersiz beslenmeyi değerlendirmede en yararlı laboratuvar çalışmaları hematolojik çalışmalar ve protein durumunu değerlendiren laboratuvar çalışmalarıdır. Hematolojik çalışmalar, kırmızı kan hücresi (RBC) indeksleri, serum elektrolitleri, sedimantasyon hızı, idrar tahlili, kültür ve periferik yayma içeren tam bir kan sayımı (CBC) içermelidir. Kan testleri, anemiyi, serum albümini, retinol bağlayıcı protein, prealbumin, transferrin, kreatinin ve BUN düzeylerini değerlendirerek ölçülen demir, folik asit ve vitamin B-12 eksiklikleri dahil olmak üzere çeşitli beslenme eksikliklerinden dışlamaya yardımcı olur.

Beslenme Üzerine Yapılan Faydalı AraştırmalarBazıları ise, protein durumunun albüminden çok daha iyi kısa vadeli göstergeleri olan retinol bağlayıcı protein, prealbumin ve transferrin saptamalarını içerir. Sahada kullanılması daha iyi bir parametre, daha uzun bir yarılanma ömrüne sahip olduğu için serum albüminidir. Yeterli gıda alımı ve yetersiz beslenme belirtileri ve semptomları olan çocuklarda, yetersiz beslenmenin nedenini belirlemeye odaklanılır. Çocuğun solucanların veya diğer parazitlerin varlığını düşündüren bir geçmişi veya yetersiz beslenmeye yatkınlık yaratan durumları varsa dışkı örnekleri alınmalıdır. Diğer yararlı testler arasında tiroid fonksiyonları veya ter klorür testleri, karaciğer fonksiyonu ve trigliserit testleri (şüpheli karaciğer hastalığı için), çinko seviyeleri (özellikle kronik diyare varsa), kan ve idrar şekeri seviyeleri (diabetes mellitus’u dışlamak için) ve çölyak serolojisi bulunur. Bunlar şüpheli nedenlere bağlı olarak diğer testlerin yanı sıra yapılan testlerdir. Boy ve kilo (BKİ için), MUAC, üç yaş ve altı çocuklarda baş çevresi ve WHO standartlarına göre tanınan diğerleri gibi beslenme değerlendirme parametreleri de yapılır.

Kötü Beslenmenin Tedavi ve Yönetim İlkeleri

Yetersiz beslenme yönetimi için belirlenen ilkeler genellikle uygulanır. Bunlar, özel, destekleyici ve önleyici yönetim için çok disiplinli profesyonel yaklaşım ihtiyacını içerir. Spesifik ve destekleyici tedaviler, büyük ölçüde karşılaşılan yetersiz beslenmenin sınıflandırılmasına bağlı olurken, önleyici tedbirler de yaygın nedenlerden ve etkilenenlerin karşılaştığı yatkınlık faktörlerinden kaçınmaya bağlı olacaktır. Spesifik tedaviler, geçmişin kapsamlı bir şekilde değerlendirilmesi, fiziksel muayene ve çeşitli araştırmalar sonrasında teşhis edilen yetersiz beslenmenin gerçek nedenlerine odaklanacaktır.

Bunlar, karşılaşılan geçerli kültürel ve sosyoekonomik uygulamalara bağlı olarak takviye edilebilecek veya edilmeyebilecek uygun gıda takviyelerinin yanı sıra hazırlanmalarına veya üretilmelerine bağlı olarak ölçülen özel diyet yiyeceklerinin sağlanmasını içerir. Destekleyici tedavi, başlangıçta yaşamı tehdit eden anemi, hipoglisemi ve hipotermi bulunursa yönetme ihtiyacını gerektirir. Çinko, folik asit, iyot ve A ve D vitaminlerinin yanı sıra diğer takviyeler de endike ise verilebilir. Özellikle büyümeye ve gelişmeye ihtiyaç duyan çocuklar için diğer mikro besin eksikliklerinin düzeltilmesi gerekir.

Beslenme Üzerine Yapılan Faydalı Araştırmalar

Önleme tedbirleri, uygun sağlık eğitimi ve takip değerlendirme programları ve programları aracılığıyla, yetersiz beslenmenin yatkınlık yaratan faktörlerinin gelecekte tekrar etmesini önleme ihtiyacını büyük ölçüde ele almaktadır. Anne sütü için güvenli alternatifler bulmada büyük zorlukların olduğu gelişmekte olan ülkelerde emzirmenin teşvik edilmesi, uygun sütten kesme uygulamaları ve yaşa uygun beslenme danışmanlığı şiddetle tavsiye edilmektedir. Yeni ortaya çıkan gıda zenginleştirme eğilimlerine, kullanıma hazır terapötik gıdalar (RUFT) ve diğer ilgili konular da önemlidir. Dünya çapında hamile anneler için faydalı olan takviyeler özel ve uygun bir ilgiye ihtiyaç duyar. Antiretroviral ve pellagra (IPT) ile ilişkili olanlar gibi yeni ortaya çıkan veya yeniden ortaya çıkan beslenme zorluklarını ele almak amacıyla beslenme araştırmaları da teşvik edilmelidir.
Gıda Zenginleştirme

Gıda zenginleştirme, doğal veya yapay gıda ürünlerinden elde edilen faydaları iyileştirmek için bir veya daha fazla bileşenin takviyesi olarak tanımlanır, çok profesyonel ve kozmopolit bir ilgi gördü. Gıda zenginleştirmesi ya gönüllü ya da zorunludur. Gönüllü zenginleştirme, Gıda ve İlaç İdaresi (FDA) tarafından belirlenen kurallara ve düzenlemelere uyulması koşuluyla, gıda üreticilerine güçlendirilecek gıdaya mineral, vitamin veya her ikisini birden ekleme seçeneği sunar. Öte yandan, zorunlu takviye, önemli halk sağlığı ihtiyaçlarının yeterince ele alınmasını sağlamak için aynı şeyi yapma seçeneği sunmamaktadır.

Geçmişte elde edilen zorunlu takviyelerden bazıları, küresel iyotlu tuz, A ve D vitaminleri, çinko, folik asit ve demir ile bazı ülkelerde un pişirme için birkaç B vitamininin (tiamin, riboflavin ve niasin) takviye edilmesidir. FDA’nın bu tür yaklaşımları, diğer sorunların yanı sıra nöral tüp kusurlarının (1998’e kadar) azalmasını başarıyla gördü. Yetersiz beslenmenin tedavisine yönelik başlıca yaklaşım olarak gıda takviyesi, daha uygun maliyetli kabul edilir ve diğer gıda yardımı türlerine göre nispeten daha kısa bir sürede elde edilebilen sağlığın iyileştirilmesini sağlar.

Birçok ülke kendi takviye gereksinimlerini ve bunlara yönelik yaklaşımları belirlemeye devam etmektedir; bu nedenle, diğer yaygın beslenme eksikliklerini gidermek için bu şekilde takviye programları geliştirilmelidir. Demir eksikliği, diğerleri arasında hala yerel ve küresel olarak ele alınmalıdır. Gıda zenginleştirmedeki ilerlemeye rağmen, yetersiz beslenmenin iyi yönetilmesini sağlamak için hala aşılması gereken büyük zorluklar vardır. Bununla birlikte, aşırı kuvvetlendirmeyi önlemek için önlemler alınmalıdır, her bir takviye türü için takviye için minimum ve maksimum günlük beslenme gereksinimlerinin karşılanmasını sağlayarak.